اثربخشی افزودن اسیدفولیک به والپروات سدیم در درمان مانیای حاد، کارآزمایی بالینی دوسویه¬کور

   مقدمه: مقاومت درمانی در مانیای حاد شایع است و نقش درمان های تقویتی  شامل فاکتورهای تغذیه‌ای و ویتامین ها همیشه مورد توجه بوده است. هدف این پژوهش، ارزیابی تاثیر افزودن فولیک اسید به سدیم والپروات در درمان مانیای حاد بود.      روش کار: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی دوسویه‌کور در بیمارستان روانپزشکی ابن سینای مشهد و در سال 1390 انجام گرفته  و در سایت کارآزمایی‌های بالینی ایران به شماره IRCT201112188106N1  ثبت شده است. به 29 بیمار مانیک، علاوه بر سدیم والپروات، به صورت تصادفی در دو گروه فولیک اسید و دارونما داده شد. در خط پایه و پایان هفته‌های سوم و ششم، شدت مانیا با آزمون مانیای یونگ (YMRS) و بهبود شناختی با آزمون کوتاه وضعیت روانی (MMSE) ارزیابی شد. داده‌ها با نرم افزار SPSS و آزمون‌های کای‌دو و تی دانشجویی تحلیل گردیدند.   نتایج: میانگین  نمرات  YMRS در خط پایه در گروه فولیک اسید44/2± 22 و در گروه پلاسبو95/1± 14/21 محاسبه گردیدکه این میانگین در پایان هفته‌های سوم و ششم در گروه فولیک اسید86/4± 26/8 و64/1± 13/3 و در گروه پلاسبو31/4± 14/14 و 21/5±13 بود. کاهش میانگین نمرات YMRS در گروه فولیک اسید نسبت به دارونما پس از پایان هفته‌ی سوم (005/0=p ) و ششم(001/0>p )، معنی‌دار اما تغییرات میانگین نمرات MMSE پس از پایان هفته‌ سوم 068/0=p و ششم 068/0=p  معنی‌دار نبود.   نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های مطالعه، درمان کمکی با اسید فولیک در کنار درمان اصلی با سدیم‌والپروات، در بهبود علایم دورۀ مانیای حاد اختلال دوقطبی  حداقل تا پایان هفتۀ ششم درمان موثر است.